پليس دينى، بدعتى در اسلام

مباحث و مسائل ذيل در اين گفتگو مطرح و بررسى گرديده است:

• چگونه در تاريخ اسلام فريضه‌ اجتماعى امر بمعروف و نهى از منكر كه اهرم نظارتى مردم بر عملكرد حاكمان و اصلاح مفاسد قدرت است، به ابزار دولت براى مراقبت از ديندارى مردم و كنترل شهروندان تبديل شد؟
• چگونه فريضه‌اي كه براى پاسدارى از «حقوق» مردم بوده تبديل به پاسبانى براى انجام «تكاليف» دينى شده است؟
• سيل غنائم و خراج حاصل از فتوحات صدر اسلام در بى‌نياز ساختن قدرت حاكم از مردم.
• چگونه خلفاى بنى‌اميه و بنى عباس از نظر اعتقاسدى و فرهنگى مردم را در مورد فريضه امر بمعروف و نهى از منكر خلع سلاح كردند؟
• تشكيلات ائمه جمعه و جماعات، آخوندهاى دربارى، مزدوران مذهبى، راويان حديث جعلى در خدمت نظام حاكم.
• فقاهت در خدمت حاكميت براى تئوريزه كردن تعزيرات و حدود شرعى و احكام اعدام!
• سازماندهى تشكيلات «دارالحسبه»، به رياست «محتسب الممالك»ها و سياهه لشگر «محتسب»ها براى نظارت مردم و سركوب مخالفان.
• چهره متعصب، عبوس، جاسوس و در عين حال رشوه‌گر و ميگسار «محتسب» در ادبيات ايران به خصوص حافظ، سعدى، ناصرخسرو و پروين اعتصامى.
• مخالفت آشكار آيات قرآن با «حساب نگهدارى» از ديندارى مردم، پاسدارى از عقايد آنان و نتبيه ميگساران، قماربازان، بى‌حجاب‌ها و... و اكتفاى انحصارى قرآن به چهار كيفر سرقت، زنا علنى، قصاص، و سلو امنيت از جامعه.
• تأكيدات قرآن در دور نگهداشتن حتى پيامبر اسلام از دخالت در امورى كه به ارتباط بنده به خالق مربوط مى‌شود.